Dagboek: 25/07

Even vlug naar school want morgen is het de laatste schooldag.
Daarna per taxi naar het ziekenhuis van de Sugar Company voor een malariatest. Het werd een omslachtige procedure. Eerst op een bureautje een inschrijvingskaart kopen (ongeveer 18 euro), vervolgens naar de wachtzaal van de dokter, en vermits deze niet aanwezig was dan maar naar de hoofdverpleger. Na 14 wachtenden voor ons konden we eindelijk ons geval uitleggen : Lieve ( hoofdpijn en braken). We wilden safe spelen en vroegen allebei om een test. Na een stevige prik, bloedafname en labo-test bleek alles OK.
Het ziekenhuis van de Sugar Cain is vrij goed uitgerust. Werknemers van de company (plantage en fabriek) kunnen er gratis terecht. Ze hebben zelfs een klein hospitaal. De meeste patiënten die we zagen hebben meestal aids of malaria. Het voelde echt eng aan te weten dat in de wachtzaal 50 % vrij ernstig ziek was. Zoals Johan vertelde sterven hier heel wat mensen onder het mom van bronchitis, ontstekingen…. Maar de grote killer blijft ‘aids’. In de zuidelijke provincies (waar wij vertoefden) ligt het percentage nog hoger. Een man mag hier gerust zonder problemen tussen de 2 à 10 vrouwen huwen. Als je weet dat elke vrouw gemiddeld 4 kinderen baart, kun je je voorstellen wat een besmetting teweeg brengt .. !!
Tijdens gans ons verblijf zagen we enorm veel campagnes rond aids. Grote reclameborden op straat, verschillende artikels in kranten . In elk dorp zie je wel vrijwilligers (meestal buitenlanders) door de straten trekken met posters, folders en condooms . Straathoekwerkers proberen door gesprekken vooral de jeugd (de toekomst) te sensibiliseren .
Shern voorspelt voor de komende 20 jaren nog meer wezen !
Toch heeft deze cultuur ook heel wat positieve kanten . Zambianen zijn een warm, hartelijk en eerlijk volk. Bestolen worden is hier vrij onbestaand (enkel in de grootstad) De dagelijkse tijd en rust die zij hebben is voor ons alleen maar denkbaar tijdens de vakantie. Zoals een taxi-chauffeur zei “Ik werk om vrouw(en) en kinderen eten,onderwijs en kleding te kunnen geven”. Toen ik vroeg of een vrouw ook meerdere mannen mag huwen lachtte hij en antwoordde “Het is de plicht van de man om iedereen te onderhouden “.
Maar .. de realiteit leerde ons dat het meestal de vrouwen zijn die hier het meeste en het
zwaarste werk verrichten. Zij doen het huishouden, baren kinderen, zogen gedurende meer dan één jaar hun baby’s, halen water, sjouwen meel, runnen een handeltje of verkopen van alles langs de weg . Van het sterke geslacht gesproken!!!
In de namiddag deelden we op school de scoubidoes uit. Deze werden opgezet en half gemaakt door de leerlingen van De Kei. Het werd een kleurrijk en amusant schouwspel. Niemand had ooit zulke fluo-draden gezien . Dankuwel juf Christel P en Keitjes.